dodano: 2023-04-07 16:10
autor: Janusz Sulisz |
źródło: Intelsat/SpaceX
7 kwietnia o godz. 0:30 EDT (6:30 polskiego czasu) satelita Intelsat 40e (IS-40e), wyprodukowany przez firmę Maxar, został udanie wyniesiony w luku rakiety nośnej Falcon 9 z z polatsratowego SLC-40 na Cape Canaveral Space Force Station na Florydzie. Satelita IS-40e oddzielił się od rakiety nośnej o godzinie 1:02 EDT, a Intelsat potwierdził odbiór pierwszego sygnału z nowego satelity o 1:14 EDT. Satelita IS-40e ma pracować na pozycji 91°W.
Satelita Intelsat 40e trafi w maju na pozycję 91°W, skąd zapewni szeroki zakres usług i pokrycie, w tym pojemność, aby zapewnić pasażerom linii lotniczych lepsze wrażenia z lotu od wybrzeża do wybrzeża. Satelita zaoferuje klientom korporacyjnym wyższe prędkości i lepszy zasięg w celu usprawnienia SD-WAN i innych usług sieciowych. Operatorzy telefonii komórkowej będą mogli wykorzystać większą przepustowość do świadczenia usług 4G/LTE i 5G na obszarach wiejskich i niedostępnych.
Intelsat 40e dołączy do floty „Epic” satelitów Intelsat o wysokiej przepustowości, zapewniając łączność podczas lotu i inne usługi komunikacji mobilnej w Ameryce Północnej i Środkowej.
Intelsat 40e jest częściowym zamiennikiem Intelsata 29e, który zawiódł w 2019 roku.
Intelsat 40e obsługuje instrument NASA Tropospheric Emissions: Monitoring of Pollution (TEMPO) do pomiaru chemii atmosfery i monitorowania zanieczyszczenia powietrza w Ameryce Północnej. Wzmacniacz pierwszego stopnia Falcona 9 wylądował na statku bezzałogowym na Oceanie Atlantyckim. Satelita został zbudowany przez firmę Maxar i jest oparty na platformie 1300.
Usługa TEMPO zacznie działać latem tego roku.
Naukowcy z Smithsonian Astrophysical Observatory wyślą polecenia za pośrednictwem niestandardowego oprogramowania Intelsat do instrumentu, instruując go, gdzie i kiedy skanować. Dane RAW z obserwacji zostaną przesłane z powrotem do stacji naziemnej Intelsat i udostępnione naukowcom.
Intelsat 40e będzie przebywał na orbicie geostacjonarnej przez ponad 15 lat.
TEMPO działa na zasadzie pomiaru światła słonecznego odbitego od cząstek w ziemskiej atmosferze, a następnie rozdziela światło na różne części widma widzialnego i ultrafioletowego. To ujawnia chemiczne „odciski palców” składników atmosfery, takich jak dwutlenek azotu, ozon, dwutlenek siarki, aerozole i formaldehyd. Rozdzielczość TEMPO ujawni również źródła emisji zanieczyszczeń atmosferycznych, takie jak fabryki i strefy przemysłowe, elektrownie, duże statki towarowe lub drogi o dużym natężeniu ruchu w godzinach szczytu.